Getting UCLA'ed

Na een hele korte nacht - herinner je we waren wakker om 5 am, deels door de jetlag, deels door het feit dat onze kamer zich ergens in Alaska leek te bevinden - hadden we nog een hele zondag als regelnichten voor de boeg. Om 12 uur werden we aan één of andere office verwacht om onze "Bruin-card" aan te maken.

Na een ontbijt bestaande uit crackers en Oreo's (we zijn beiden licht verslaafd), spraken we op het plein voor Rieber Hall af met Yana, Alyzée en Valentin (jep jep, zijn ouders noemden hem Valentijn...), om gezamenlijk onze administratieve rompslomp af te handelen. The more the...

Georganiseerd als we zijn, stonden we natuurlijk om 11u35 al op post voor "the office". Daar waren we getuige van een sterk staaltje Amerikaans inzicht: vijf medewerkers die krampachtig een aanschuifsysteem probeerden op poten te zetten. Dus: paaltjes met linten zoals je wel eens ziet in een pretpark, alleen was dit niet zo prettig ;).  Na een kwartier van trekken en sleuren, leek het kleinood eindelijk ready for use. Maar dat was buiten een boosaardige Aziatische (waarover verder veel meer) vrouw gerekend. De rij voldeed duidelijk niet aan haar hoge eisen en dat liet ze dan ook duidelijk merken. Na weer 10 minuten van hetzelfde trekken en sleuren, bleek de Cruella De Vil herself eindelijk tevreden en mochten we 'beginnen aanschuiven' (hallooo, dat waren we al de hele tijd aan het doen, zoals normale mensen voor de deur, zonder stomme paaltjes).

Aangezien we eerst in de rij stonden, dachten we ook ongelofelijk snel weer buiten te zijn . Helaas, - and we should have seen this coming - was dat niet het geval, alweer bleek er weinig organisatorisch talent aanwezig te zijn in "the office". Eén computer bleek niet te werken en de beste oplossing dat the office team vond was door de "vijf-personen-starend-naar-een-computer"-techniek toe te passen. Het lange wachten werd uiteraard beloond met een bijna verblind te zijn door de flits van "the office" fototoestel, zijn we nu beiden trotse bezitter van een overbelichte foto op onze UCLA Bruin-card.

Door ons crappy breakfast en het lange aanschuiven waren we ontzettend hongerig en besloten dan ook het studentenrestaurant in Hedrick Hall een bezoekje te brengen. Vanaf we daar binnenkwamen werden we overspoeld door een geur van pizza, cheeseburgers en brownies. Dient vermeld te worden dat Kirsten en ik vol-le-dig uitgehongerd waren waardoor we al wandelend reeds een pizza-slice naar binnen geschrokt hebben, lonkend naar al dat andere lekkers (with the grease dripping down our chin).

And then...na zo lang wachten, was het ein-de-lijk tijd voor Victoria's Secret. Gelukkig wou Yana, zij is echt onze UCLA-guide, ons de weg tonen naar that little piece of heaven, zodat we geen onnodige omwegen zouden maken en daardoor - god forbid - kostbare shopminuten zouden verspillen. Eens binnen overviel ons een overdaad aan allerlei lingerie, swimwear, sweaters in de leukste snoepkleurtjes en het beste aan dit alles, was dat bijna elk item in deze winkel 'on sale' was. Ons voornaamste doel was echter een trui te vinden om in onze Alaska-kamer te kunnen slapen zonder telkens wakker te worden van de koude (that's right: we're in L.A.!). Uiteraard werd ons zoeken beloond en vonden we ook - verrassend genoeg - nog vele andere leuke gadgets, waardoor ons eerste VS-shop-avontuur een voltreffer was.

Natuurlijk moest er ook een beetje work volgen, als in: book shopping. In de UCLA-store is er een megagrote schoolboeken-afdeling, vol goeie moed stapte ik naar de computer die mij ging vertellen welke boeken ik allemaal nodig zou hebben. Helaas genoeg, het bedrag van de verplichte boeken werd begroot op een mooie $ 592! Denkende aan mijn slinkend shoppingbudget, besloot ik enkel het boek voor World Politics te kopen, dat me toch ook $ 82 kostte. Het is het hopelijk meer dan waard. Kirsten was niet verplicht boeken aan te kopen, maar deed het toch, uit solidariteit, denk ik. Much appreciated!

Om 7 pm werd er voor de internationale studenten een orientation ingericht op de patio van onze eigenste Rieber Hall. Het werd ons dan pas duidelijk hoeveel internationale studenten onze session volgen en hoeveel van deze internationale studenten Aziatisch zijn. Het zag er letterlijk zwart van het Aziatische haar (wat je ook duidelijk in de douches merkt, JAK). Deze Aziaten zijn echte studiehoofden en komen allemaal aan met een extra koffer met boeken (no kidding). Ze zijn dus wel enorm vriendelijk, maar niet zozeer de party animals.

Yana, Kirsten en ik hadden ons tijdens de orientation op een muurtje gezet, zodat we een mooi overzicht hadden over de verschillende mensen. Na eerst verscheidene übergays gespot te hebben (denk aan: geëpileerde wenkbrauwen, highlights, oranje huid en roze kettingen), viel ons oog op een jongen die zich op blote voeten over de campus begaf. Zoals jullie weten zijn we niet meteen de meest subtiele meisjes waardoor deze jongen ons gestaar natuurlijk snel opgemerkt had. Ok, vooral na een luide "WEEEIRD" van Yana tot 20 meter verder gehoord te hebben, dacht deze kerel werkelijk touche te hebben. Hij kwam meteen met de meest vreemde pick-up line op Yana afgestapt: "Hey, you're eating an apple, I ate one before, is this enough to start a frienship?" Na een pijnlijke stilte had hij nog steeds niet door dat hij weinig kans maakte en begon dan maar een one-man-conversation, uiteindelijk droop hij 'angry' af (of dat is toch roommate ons vertelde achteraf).

Dit waren de highlights voor dag 2, there's still so much more to come, Kirsten begint er alvast morgen aan!

x

Roxan.