What happens in Vegas...

Stays in Vegas...

Maar, uiteraard niet voor jullie. Daarom vinden jullie dit keer een uitgebreid verslag van Roxan en Kirsten samen terug. (neem er je tijd voor, het wordt een dikke boterham)

De vraag is, where to start? Even een kleine intro:

Woensdag 29 juni kwam Kirsten terug van de Starbucks down town, wanneer ze in de hal van Rieber Mathias en Michiel tegenkwam die heel enthousiast brullend - terwijl ze naar buiten liepen - vertelden dat we vrijdag naar Vegas zouden vertrekken, gratis, en wij mochten mee.

Vooraleer Kirsten de kans kreeg om de logische hoe, wat, waar, wanneer vragen te stellen knalde de glazen deur al terug dicht en zag ze nog slechts een flits van de t-shirten van de boys. Dus, ietsje later kwam ze in de kamer bij Roxan met de melding: "Amai, beste nieuws: wij gaan gratis naar Las Vegas!!!" Waarop Roxan logisch antwoordde: "hoe, wat, waar, wanneer." Waarop Kirsten haar schouders ophaalde, een Oreo nam en achter haar bureau ging zitten.

Met andere woorden, wij wisten van niets enkel dat we in Vegas verwacht werden.

De dag daarna hoopte Roxan tijdens de les public speaking, die ze met de m&m's volgt, wat meer los te krijgen. Bleek dus dat een meisje uit de klas, Fenco genaamd, dat allemaal via haar papa kon regelen. (hoe, daar komen we later nog toe, maar be prepared!)

Kirsten was nog niet helemaal mee, ze vroeg zich steeds af "what's the catch" en wanneer de avond voor vertrek Michiel plots niet meer helemaal zeker wist of het nu wel gratis was, konden wij niets anders dan menig vapeur te berde brengen...

In ieder geval, pakten we toch donderdagavond vol goeie moed onze koffer (wat natuurlijk een kwestie van proppen was in onze handbagage om die overload aan kleding weg te moffelen) en zetten onze wekker om 6u30 (Roxan zou samen met Michiel de auto's gaan halen, waar trouwens nog een drie kwartier durende wandeling aan vooraf ging)

Enfin, eind goed al goed, it was for free... en Rox en Michiel zijn maar een keer verloren gelopen richting car rental. Dus, off we went to Vegas, wij in de witte girls car: een Dodge Avenger (Roxan, Kirsten, Fenco en Deense Helene), de boys in een zwarte (Michiel, Mathias, Jon en Jason). Er zouden ook nog 2 franse meisjes en 4 franse jongens meegaan, maar die hadden een eigen auto en zouden we in het hotel ontmoeten.

Na een drie uur durende rit, met de muziek op oorverdovend volume en valskwelende kwartetten arriveerden we eindelijk in Sin City... Ons hotel: Aria! Stel je het graafste hotel voor waar je ooit al bent geweest en doe dat maal 10. Denk: vanille aroma's in de lobby, kwetterende vogeltjes die los rondvliegen, watervallen die langs buiten naar beneden liepen en een Chinese host die ons meteen op onze wenken bediende. We could get used to this. Onze kamer was een kingsize paradijs en onze Rieber Hall kamer werd dan ook meteen ergens ver in het achterhoofd gestopt. Vuile douches met aziaten haren, what?

Meteen rees de vraag op dat die papa van, laten we haar even richie noemen vanaf nu - tegenwoordig proberen ook onze buitenlandse vrienden onze blog te ontcijferen, vandaar - toch wel veel macht moest hebben in Vegas. Aangezien die zomaar eventjes gratis voor 14 man een kamer kon regelen en dankzij hem ook ons eten door het hotel betaald zou worden... Oh en voor ik het vergeet, Richie had ook al meteen een girlsnight ingepland met gratis limorit met gratis Chipendalesshow, plus toen Kirsten enthousiast wees naar een groot reclamebord met Rihanna die zaterdag in Vegas zou zijn werden er ook meteen door Richie en haar host ticketten - van het eigenlijk uitverkochte concert - geregeld.

Toen we even polsten bij onze nieuwe vriendin Helene kregen we een zuinig lachje en het vage antwoord 'that he's in real estate...' Dus vroegen wij ons af of we met de adoptiedochter van Donald Trump te maken hadden??? We hadden ook al lang gezien dat haar Chanel, Dior, Louboutin, Prada heels and purses niet echt van de fake waren...

Na deze verbazing overwonnen te hebben, begaven we ons met zijn tienen naar het buffet wat voor ons - na 2 weken college-food - een culinair orgasme bleek teweeg te brengen. Voor 40 dollar per persoon (die we natuurlijk nooit hoefden te betalen) mochten we ons tegoed doen aan allerlei lekkers; van sushi en kreeft tot rosbief, van fruitsla tot pizza en zelfs een stukje vis én het lekkerste "echt" brood met beleg (damn, dat hebben we hier al gemist)! Als letterlijke kers op de taart was er ook nog een uitgebreid dessertenbuffet waar Roxan al vanaf minuut 1 haar zinnen op gezet had! We verorberden gezamenlijk een aantal creme brulées, oreo cheesecakes, strawberry shortcakes en de gebruikelijke (maar steeds lekkere) Amerikaanse koekjes.

Maar goed, Day one was a fact. Na een douche en mét gevulde maag, was het tijd om de shoppen. Alzo Richie. "We need a dress for tonight!" Roxan en Kirsten: "we do?"
Dus werd er een taxi genomen naar de shopping mall. Die taxirit duurde welgeteld twee mintuten (met file inbegrepen), uhm... why didn't we walk? "Cause it's hot outside!" Ahzo...

We didn't buy a dress though... met de overload aan kleren in onze koffer, herinner je, hadden we die niet echt nodig. Dus restte ons enkel nog wat optutwerk, no one wants to meet the chips looking bad, en klaar waren we om in de limo te stappen. We kunnen je alvast zeggen dat dat helemaal niet zo comfortabel is als het lijkt, zeker Kirsten, die in het midden zat, voelde zich wreed gesandwiched.

The Chippendales were hot. Of course. We hadden niet verwacht dat kuis Amerika zoveel bloot zou verkopen. Nu niet dat het onzettend opwindend was, het voelde als naar een naakte boyband kijken. Maar gegild en gelachen hebben we zeker, met uiteraard een sex on the beach cocktail to go with it. We zijn ook ontzettend 'trots' om te melden dat de 'knapste' chip ons twee heeft uitgenodigd voor een duo-dans. We hebben dan toch maar even geknepen in die spieren ;).

Enfin, om het mannelijk publiek deze webpagina niet te laten afsluiten gaan we voort met het verdere verloop van de avond: A Las Vegas Style party. Als in, Richie die hoegenaamd niet tussen het plebs ging staan beneden, maar graag een tafel wou bij the rich and famous voor 3000 dollar aub. Hierbij brak ons toch wel even het angstzweet uit, want snel geteld zou dat zo'n 200 euro per persoon betekenen. Ok, drank was wel mee inbegrepen, maar als we zo elke avond zouden uitgaan... No worries, de host van de papa van Richie zou wel regelen dat ook dit weer, uiteraard wat hadden we ook verwacht, gratis zou zijn. Ook waren we beiden pijnlijk getuige van een staaltje Duitse vrijpostigheid!

Ik hoef hier natuurlijk geen tekeningetje bij te maken dat zowat iedereen aanwezig op het feestje serieus wat drank verzet heeft en we gaan onze bronnen hier even beschermen en gebruik maken van wat censuur. Dit stuk will stay in Vegas :). Wat we natuurlijk niet kunnen laten is om even te vermelden dat in de boys room, the day after, drie van de vier naast elkaar aan het kotsen waren in the luxurious bathroom. Lees: een in het toilet, een in het bad en eentje in de lavabo. Veel viel er dan ook niet aan te vangen met hen de day after.

Richie heeft zich pas echt laten gaan, en heeft zowat elk individu dat ademde binnengedraaid... Wij zijn dan ook op een veilige afstand gebleven uit vrees voor onze geliefde lippen. Dat we met haar op de kamer sliepen, waren slechts zorgen voor later. (uiteraard was zij  tegen de tijd dat we terug op de kamer waren, volledig uitgeteld: fioew!)

Day two, needless to say dat we tot een stuk in de dag hebben uitgeslapen... Waarna we de jongens zijn gaan wakker maken. Dat hadden we beter niet gedaan omdat je hun kamer al kon ruiken vanop 5 meter afstand in de gang, not in a good way though. Daarna was alleen Mathias mans genoeg om met ons te komen 'chillen by the pool'. In 46 graden en meer was dat wel eerder een kwestie van in en uit het zwembad huppen, omdat gewoon stilstaan in de zon aanvoelde als een kippengebraad op de BBQ.

Daarna was het weer tijd om onze meest glamoureuze outfit uit te kiezen, want het was time for miss Rihanna in Vegas, the limo was already waiting. Eten gingen we blijkbaar achteraf doen... Nu, jullie moeten weten dat wij beiden ontzettend op onze drie maaltijden, liefst vijf, per dag staan. Zonder al te veel uitstel graag. Dus met een hoop spinnekes, nootjes en koekjes uit de minibar achter onze kiezen hoopten we te kunnen overleven tot 12u...

Rihanna was 'amazinggg'. We hebben ons hees gebruld en onze voeten vol bleinen gedanst door onze high heels. Dus, aan al zij die binnenkort gaan kijken in België: she rocks! (niet dat het in België ooit zo goed zal zijn als hier, maybe we should mention the free part, again ;)

Bleek dat die Fransen al roomservice hadden besteld (hadden we ons daarvoor uitgehongerd??), dus het plan was dat wij nog snel, samen met Fenco een hapje zouden gaan eten in een Thai restaurant. Dat 'snel' en 'thai' bleek geen goede combo voor Roxan, resultaat: een zieke rox die moest afblazen voor de party. Dus besloot Kirsten om dan maar mee in de kamer te blijven en een rondje 'how I met your mother' te kijken vanuit ons kingsize bed.

En nu moet ik jullie waarschuwen, het volgende stuk is niet voor gevoelige lezers, minderjarigen en misschien dat onze bomma's dit stuk ook best even overslagen:

Om 4u 's nachts hoorden we plots de deur opgengaan. We hoorden de stem van Richie en nog een mannenstem. Kan altijd, natuurlijk, dat iemand haar even tot aan de kamer komt afzetten. Dat die dan ook nog mee naar binnenkwam was iets minder tof. Bleek ook dat het de grootste eikel van de hoop was, we hadden de voorbije dagen al een lichte afkeer gekweekt voor een van de Franse boys van Parijs die, to say the least, nogal last had van een ego en een kleine voorkeur had voor veel te korte zwemshorten. Kirsten greep onder het laken naar Roxan haar hand en fluisterde een welgemeende 'what the fuck' in haar oor. Toen Richie en Eikel plots begonnen spelen met de automatische gordijnen lagen we echt wel klaarwakker, maar nog steeds muisstil in ons kingsize bed.

Toen meldde de Eikel plots 'szat he waz goink zo get hiz lenzes en zhen com bak'... Kirsten had toen al lang de hoop dat die zou neervallen in de gang en niet meer zou terugkomen. Niets was minder waar, Richie had zich languit op het bed gevleid waarop de Eikel zijn broek uitrok, zijn schoen in het rond gooide (het t-shirt was al ergens onderweg verdwenen) en bij Richie ging liggen. Waarop wij meteen getrakteerd werden op een hele hoop speeksel geluiden!!

Kirsten is dan abrupt rechtgestaan en heel luid naar de badkamer gegaan, de kraan opengezet en met kasten geslagen. Bij terugkomst waren er nog steeds speeksel geluiden. Ok, harder mesures were needed: Kirsten zocht haar rokje terug uit de kast en meldde luidop in de kamer aan iedereen die wou luisteren: "ok, I'm gonna leave for an hour, when I come back, I want you do be done with whatever you want to dan and I want him gone!" Waarop het zenuwachtige antwoord volgde (en ik zet het voor de veiligeheid even in het Nederlands, hoewel seks toch wel vrij internationaal is): "nee, we gaan geen seks hebben hoor..." Ok, Kirsten doet haar rok terug in de kast en terwijl ze in  het midden van de gang staat komt plots Fransman nummer twee onze kamer binnengewandeld. De deur stond nog open??

De Eikel was ondertussen, op tijdspanne van 1 minuut in slaap gevallen (that's what you het from too much free booze), en fransman nummer twee kreeg hem niet wakker. Waarop Richie zei: "hij slaapt, dus kom we zijn weg 'so we can fuck'."(??!!)

Ons dus achterlatend met de snurkende Eikel. Roxan gaf de tip om aan vrolijke dingen te denken als iemand snurkt, want dan gaat dat snurken naar de achtergrond. Jammer genoeg vond Kirsten op dat moment niet veel leuks om aan te denken... :)

The next morning hadden wij zicht op de kont van de Eikel (hij had duidelijk ook een voorliefde voor mini onderbroeken), en besloten dat het welletjes was geweest. Dus, wij openen de gordijnen en zetten de TV aan op het hoogste volume... No movement. Next plan: go get the Belgian boys.

Kirsten dus terug snel haar rokje aangetrokken en richting kamer van de mannen gehold, met de melding dat ze zich onmiddelijk naar onze kamer moesten reppen om ons te redden van mister hotpants. we kunnen alvast melden dat dit geen sinecure was, hij deed alsof hij niet hoorde en vast sliep, zelfs na de brul van Mahias in zijn oor. Pas nadat Kirsten hem een tik op zijn arm had gegeven en recht in zijn oor zei "can you please go back to your room now, this is pretty akward.' Waarop hij een heel theater tentoon spreidde met "whzere am ai?, whzat happened?" bullshit. Enfin, mister hotpants left the room en wij hebben hem voor de rest van het weekend geen blik waardig meer gegund. Maar hij krijgt toch zijn welverdiende 5 minutes of fame op onze blog!

Zondag was ook weer rustig, omdat wij blijkbaar de enigen waren die naar de grand canyon wilden maar geen zin hadden om met zijn tweeen 7u te rijden, zijn we ook maar in het hotel gebleven voor day three, by the pool.

's avonds zou de party der party's moeten worden. Om 12u zouden we immers the fourth of July vieren. Enige minpunt was, dat Richie eigenlijk minderjarig is en ze met de 4th of July extra hard controleerden op fake ID's... Resultaat, no party. Ahjah, we konden moeilijk onze sugar mommy laten gaan slapen terwijl de bloemetjes buiten zouden zetten. Een soort van verplichte solidariteit eigenlijk.

Echt erg was het niet, want wij zouden de dag daarna naar huis moeten bollen, dus beter wakker dan half-slapend...

De roadtrip back begon ook superleuk, terwijl Fenco en Helene lagen te slapen op de achterbank, hadden wij de radio volledig opengedraaid, een zak chips en spinnekes op het dashbord gelegd en al dansend en zingend de rit ingezet. Blijkbaar erg enthousiast want alle auto's rond ons waren ontzettend hard met ons aan het lachen. We vrezen zelfs dat er binnenkort een Youtube filmpje van ons kan opduiken want een of andere Mexicaan was onze zelfs aan het filmen met zijn iPhone. We felt a little Paris Hilton and Nicole Richie... Tot plots onze auto P diddy gewijs begon te humpen. Een soort van spring beweging als we gas gaven, niet echt een extra feature die de auto als gadget had, eerder een klein probleempje.

Dat er ook al een lichtje brandde en af en toe een 'bleep' geluid was, hadden we ons nog niet echt aangetrokken, we were having too much fun. Gelukkig waren we in de buurt van een tankstation, waardoor we nog net naar daar konden humpen, de boys bellen en de car rental bellen.

Gelukkig, we hadden nog altijd Richie bij, wiens papa zijn teergeliefde dochter natuurlijk niet kon achterlaten in het midden van de woestijn. Resultaat, wij mochten onze auto op de parking laten staan en werden met persoonlijk chauffeur helemaal tot naar UCLA gebracht. En dat on the 4th of July...

Ondertussen zijn we ook te weten gekomen hoe we deze VIP treatment verdiend hebben... Blijkbaar komt de papa van Richie vaak in Vegas gokken. Voor miljoenen. (je las dat goed, jep) Waardoor alle hotels vechten om hem in hun hotel te krijgen en voor hen te laten gokken. Dat doen ze dan door hen de beste penthouses te geven, hen gratis naar shows en dancings te laten gaan en ook gratis eten en minibar al you can eat treatments te verlenen... Vegas leeft namelijk van dit soort mensen en halen hun geld helemaal niet van ons plebs die 400 dollar komen verspelen. Neen, Vegas grows on the rich and famous that throw away their money. Zoals iemand reeds zei: Sin city is corrupt. Toen Mr. Richie op zaterdag blijkbaar zelf ook daadwerkelijk in vegas was, werd Richie junior gebombardeerd door proppers die haar smsten met de vraag of ze wilde regelen dat papie in hun hotel zou komen gokken en dan kreeg zij een gratis tafel in hun dancing...

So, this was our Vegas story, we know you can't top this!! :)

x Roxan en Kirsten